مصیر

دولت تدبیر و امید پشتوانه مردمی خود را از دست داده و عملاً در جستجوی راهی است که بتواند از مهلکه مشکلات عدیده جامعه فرار کند.

  مدتی است که خبرهای مختلفی در رابطه استیضاح حسن روحانی و یا یکی از وزرای وی برای انداختن حد نصاب تغییر وزرا، شنیده می شود اما این موضوع از کجا آغاز شده و چرا به این سمت کشیده می شود؛ نکته ای است که باید به آن پاسخ داد.

در بی تدبیری و عملکرد نادرست دولت یازدهم شکی نیست و تقریبا غیر از اطرافیان نزدیک حسن روحانی، هیچ کس بر عملکرد وی صحه نمی گذارد. بحث اساسی اینجاست که حسن روحانی و مشاوران سیاسی وی برای فرار از این مهلکه چه بازی سیاسی را تدارک دیده اند تا این رئیس جمهور با عملکرد بسیار منفی بتواند از این دایره آتش پا به فرار بگذارد.

در مفاهیم علوم سیاسی قوی ترین حالت قدرت وابسته به آرای مردمی است به عبارتی فرد یا حزبی که آرای مردمی را در یک امر و یا یک انتخابات به خود اختصاص می دهد در راس هرم قدرت قرار می گیرد. از این رو حسن روحانی نیز خود را در چنین حالتی متصور شده در حالی که وضعیت نسبی قدرت در این شرایط برای وی به علت افت محبوبیت مردمی و عدم کارایی کاهش شدیدی داشته است.

این سناریو در برهه کنونی که دولت در بن بست عملکردی قرار گرفته، ایجاد شده است در همین حال فعالان سیاسی اصلاح طلب و مشاوران حسن روحانی دو راه عمده را در رسانه ها مطرح کرده اند و در پیش روی حسن روحانی قرار داده اند که بررسی آن ها خالی از لطف نیست.

* استیضاح یا استعفا

این دو کلید واژه مدتی که از طرف فعالان اصلاح طلب و البته اصولگرا –که اکثراً نماینده مجلس هستند- مطرح شده است. نکته اساسی اینجاست که استیضاح یا استعفای حسن روحانی به معنای فرار از میدان مسائل بوده و عملاً فرصت را برای فرو ریختن مشکلات بر سر دیگران فراهم می کند.

طرح استعفا یا استیضاح حسن روحانی نه تنها مسائل و مشکلات فعلی جامعه را حل و فصل نمی کند بلکه باعث می شود تا وی از مقام پاسخگویی خارج شده و مشکلات دولت را به مسیر دیگری سوق دهد. به همین دلیل است که به نظر می رسد طرح مسئله ای نه تنها باعث حل مشکلات نخواهد شد بلکه باعث ایجاد هیجان منفی کاذب و ایحاد مشکلات سیاسی  دیگر نیز خواهد شد. بر همین اساس بهتر است مجلس و فعلان سیاسی بجای طرح استیضاح یا استعفای دولت، او را ملزم به پاسخگویی کنند که مدت ها است دولت از آن فراری است.

* رفراندوم

طرح مسئله رفراندوم برای اولین بار نیست که توسط رئیس دولت دوازدهم مطرح می شود. حسن روحانی پیش از این در دولت یازدهم نیز از لفظ رفراندوم برای مذاکرات استفاده کرده بود. به نظر می رسد ارائه طرح رفراندوم برای محکم کردن پایه های متزلزل دولت های تدبیر و امید است که در این هشت سال همچنان برای تکوین پشتوانه قدرت خود درصدد انجام آن بوده است. 

طرح مسئله رفراندوم برای مذاکرات، با توجه به پیشینه شکست خورده آن، نشان از آن دارد که دولت حسن روحانی درصدد است تا دوباره آرای مردمی را به پشتوانه قدرت خود تبدیل نموده و یا حداقل بار دیگر امضایی از مردم برای ادامه فعالیت های خود داشته باشد. غافل از اینکه وضعیت عملکردی دولت، چنین نگاهی را از مردم سلب نموده و مشکلات فراوان جامعه همگی ناشی از بی تدبیری های دولت اوست.

* نکته پایانی 

فارغ از نکات ذکر شده به راحتی می توان به این نتیجه رسید که دولت تدبیر و امید پشتوانه مردمی خود را از دست داده و عملاً در جستجوی راهی است که بتواند از مهلکه مشکلات عدیده جامعه فرار کند.

به همین دلیل باید به فعالان سیاسی و نمایندگان مجلس و دولت توصیه کرد تا به جای ایجاد مسیر فرار برای کابینه، آنها را ملزم به پاسخگویی کند، برای همین  بزرگترین اشتباهی که می تواند برای همیشه در دفتر مجلس یازدهم ماندگار شود، استیضاح حسن روحانی است.

به نظر می رسد با توجه به اوضاع آشفته سیاسی و اقتصادی کشور چنین بازی هایی همچنان ادامه داشته باشد. نگارنده معتقد است که دولت های یازدهم و دوازدهم دولت های غیرکاربردی و بیشتر سیاسی بوده و برای فرار از اشتباهات عملکردی خود به دنبال سرپوش های سیاسی است تا بتواند از حلقه آتش فرار کند.

http://fna.ir/f05yi9